Ajnštajnov sindrom termin je koji je prvi upotrebio profesor Thomas Sowell opisujući bistru, pametnu decu sa usporenim razvojem govora. Oko 18 posto dece širom sveta progovore kasnije nego njihovi vršnjaci. Međutim, većina njih razvije sposobnost govora do treće godine života. I sam je genijalac Albert Ajnštajn, po kojem je sindrom nazvan progovorio kasnije od svojih vršnjaka. Iako izrazito nadareno dete, Ajnštajn nije govorio do svoje skoro pete godine.
Obeležja sindroma
Istraživanja su pokazala da su porodice dece s Ajnštajnovim sindromom uglavnom visokoobrazovane, a područje njihovih interesa su inženjerstvo, razne vrste nauke, muzika.
Sindrom se češće javlja kod dečaka koji imaju fotografsko pamćenje, dobru memoriju, ističu se u slaganju recimo puzli, vole kompjutere i prirodne nauke te se odlično snalaze u prostoru. Takođe, više puta je potvrđeno da deca sa ovim sindromom imaju izrazito razvijene fizičke sposobnosti, kasnije pokazuju interesovanje za druženje s vršnjacima i potrebno im je više vremena da se odviknu od pelena. Količina govorne produkcije nakon što progovore varira od deteta do deteta. Iz neke dece reči teku u bujicama, a neka nakon što progovore, mesecima ne izgovore ni reč.
Kako se odnositi prema deci koja imaju Ajnštajnov sindrom?
Stručnjaci roditeljima savetuju da decu s AS-om uključuju u mnoge aktivnosti. Kad dete pokaže interesovanje, treba ga podučiti slovima i konstantno s njim raditi na veštini čitanja. Takođe, savetuju da se s njima o svemu razgovara jer su vrlo znatiželjni. Potvrđeno je da su izrazito dobri muzičari pa ih je dobro što više okružiti muzikom.
Što pre intervenisati
Ako roditelj primeti određena odstupanja u govornom razvoju, treba se uputiti logopedu koji će nakon procene deteta započeti s jezičnom intervencijom. Sam logoped utvrđuje postoji li potreba za individualnim ili grupnim pristupom kod deteta, koliko će vremenski terapija trajati i da li je potrebno uključiti još koji stručni profil u procenu ili terapiju deteta.
Autori nekih studija zaključili su da se deca koja kasnije progovore razvijaju sasvim normalno, emocionalno i fizički, te da činjenica da se govor razvio kasnije ne utiče na sveukupni razvoj i zdravlje dece. Međutim, postoje i neki raniji dokazi o povezanosti kasnog razvoja govora i problema kao što su stidljivost, anksioznost, te neke druge psihološke smetnje.
Izvor: Klinfo / Zelena učionica