Osobe koje su u detinjstvu bile žrtve vršnjačkog nasilja i 40 godina kasnije osećaju telesne, psihičke i socijalne posledice, pokazalo britansko istraživanje.
Studija koja se bavi posledicama vršnjačkog nasilja pretrpljenog u detinjstvu i ranoj mladosti pokazuje da su one “trajne i duboke” i da su osobe koje su kao mlade bile zlostavljane i u dobi od 50 godina slabijeg telesnog i psihičkog zdravlja, kao i kognitivnih sposobnosti.
“Posledice su vidljive i posle četiri decenije… takve osobe imaju zdravstvene tegobe, otežano obavljaju društvene aktivnosti, a prisutne su i ekonomske posledice“, ističe Riju Takizava, vođa studije sprovedene na Institutu za psihijatriju pri Kraljevskom koledžu u Londonu.
Rezultati objavljeni u američkom specijaliziranom časopisu “The American Journal of Psychiatry“ potiču iz britanske nacionalne studije o razvoju deteta i uključuju podatke o svoj deci rođenoj u Engleskoj, Škotskoj i Velsu u istoj sedmici 1958. godine.
Studija je pratila 7.771 dete čiji su roditelji otkrili da je bilo izloženo vršnjačkom nasilju u dobi između sedam i 11 godina. Taj uzorak pratili su do 50. godine starosti.
Više od četvrtine ispitanika, 28 odsto, bili su zlostavljani povremeno, a 15 odsto često, pokazuje studija.
Ta je studija pratila i druge pokazatelje, kao što je koeficijent inteligencije deteta, emocionalne problem, probleme u ponašanju i uključenost roditelja u mališanove teškoće. Utvrđeno je da su deca koja su često bila žrtve vršnjačkog nasilja sklonija depresiji, anksioznosti i pomisli na samoubistvo.
Osim toga, žrtve vršnjačkog nasilja češće postižu niže ocene, teže ostvaruju vezu s partnerom i imaju manje izglede za kvalitetan život.
Muškarci koji su kao deca bili žrtve vršnjačkog nasilja imaju veće izglede da budu nezaposleni i manje zarađuju.
Autori ističu kako je važno odbaciti shvatanje da je zlostavljanje od strane vršnjaka tek neizbežan deo odrastanja.
“Učitelji, roditelji i oni koji odlučuju moraju biti svesni da ono što se događa na školskom igralištu ima dalekosežne posledice“, ističe Luis Arseno iz Instituta za psihijatriju pri Kraljevskom koledžu u Londonu.
Izvor: Mondo