MILICINA sestra Ančica je učiteljica. Njena najbolja drugarica je pevačica Dragica. ANČICIN san je da postane pevačica, a PEVAČICIN da bude učiteljica. UČITELJICINI đaci voleli bi da jednoga dana slušaju ANČICINE pesme sa CD-a. DRAGICIN momak ne haje za DEVOJKINE pesme, već bi stalno u krojačku radnju Slavica po metar, kao on bi da izmeri SLVICIN radni sto, a u stvari bi merio KROJAČICIN obim struka.
Šta je sad od ovog pravilno? Gde da se stavi –čin, a gde -cin? Evo ovako!
Ne kaže se Milicin, Dragicin, Slavicin i učiteljicin već MILIČIN, DRAGIČIN, SLAVIČIN i UČITELJIČIN, a ispravno je ANČICIN, PEVAČICIN, DEVOJČIN i KROJAČICIN.
(Iz knjige 365 jezičkih crtica, Violete Babić)
A direktoricin ili direktoričin?